ΠΟΛΥ ΣΠΑΝΙΩΣ (γράφτηκε το 1911,
δημοσιεύθηκε το 1913)
Εἶν’ ἕνας γέροντας. Ἐξαντλημένος καί κυρτός,
σακατεμένος ἀπ’ τά χρόνια, κι ἀπό καταχρήσεις,
σιγά βαδίζοντας διαβαίνει τό σοκάκι.
Κι ὅμως σάν μπεῖ στό σπίτι του νά κρύψει
τά χάλια καί τά γηρατειά του, μελετᾶ
τό μερτικό πού ἔχει ἀκόμα αὐτός στά νειάτα.
Ἔφηβοι τώρα τούς δικούς του στίχους λένε.
Στά μάτια των τά ζωηρά περνοῦν οἱ ὀπτασίες του.
Τό ὑγιές, ἡδονικό μυαλό των,
ἡ εὔγραμμη, σφιχτοδεμένη σάρκα των,
μέ τήν δική του έκφανσι τοῦ ὡραίου συγκινοῦνται.
ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΤΟΥ
ΙΑΣΟΝΟΣ ΚΛΕΑΝΔΡΟΥ·
ΠΟΙΗΤΟΥ ΕΝ
KΟΜΜΑΓΗΝΗ· 595 Μ.X. (γράφτηκε το 1918,
δημοσιεύθηκε το 1921)
Τό γήρασμα τοῦ σώματος κάι τῆς μορφῆς μου
εἶναι πληγή ἀπό φρικτό μαχαῖρι.
Δέν ἔχω ἐγκαρτέρησι καμιά.
Εἰς σέ προστρέχω Τέχνη τῆς Ποιήσεως,
πού κάπως ξέρεις ὰπό φάρμακα·
νάρκης τοῦ ὰλγους δοκιμές, ἐν Φαντασίᾳ καί Λόγῳ.
Εἶναι πληγή ἀπό φρικτό μαχαῖρι.—
Τά φάρμακά σου φέρε Τέχνη τῆς Ποιήσεως,
πού κάμνουνε —γιά λίγο— νά μή νοιώθεται ἡ πληγή.
ΚΑΤΑ ΤΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ
ΑΡΧΑΙΩΝ
ΕΛΛΗΝΟΣΥΡΩΝ ΜΑΓΩΝ
(δημοσιεύθηκε το 1931)
«Ποιό ἀπόσταγμα νά βρίσκεται ἀπό βότανα
γητεύματος», εἶπ' ἕνας αἰσθητής,
«ποιό ἀπόσταγμα κατά τές συνταγές
ἀρχαίων Ἑλληνοσύρων μάγων καμωμένο
πού γιά μιά μέρα (ἄν περισσότερο
δέν φθάν' ἡ δύναμίς του), ἤ καί γιά λίγην ὥρα
τά εἴκοσι τρία μου χρόνια νά μέ φέρει
ξανά· τόν φίλον μου στά εἴκοσι δυό του χρόνια
νά μέ φέρει ξανά-- τήν ἐμορφιά του, τήν ἀγάπη του.
»Ποιό ἀπόσταγμα νά βρίσκεται κατά τές συνταγές
ἀρχαίων Ἑλληνοσύρων μάγων καμωμένο
πού, σύμφωνα με τήν ἀναδρομήν,
καί τήν μικρή μας κάμαρη νά ἐπαναφέρει.»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου