To αυτοβιογραφικό στοιχείο στο «Αμάρτημα της μητρός μου»

To αμάρτημα της μητρός μου»

    Το διήγημα έχει αυτοβιογραφικό χαρακτήρα, γεγονός που επαληθεύεται από πολλά στοιχεία του περιεχομένου και της μορφής του έργου. Τα πρόσωπα που αναφέρονται είναι τα πραγματικά πρόσωπα της οικογένειας του Βιζυηνού. Η ιστορία που αφηγείται είναι η οικογενειακή του ιστορία, στην οποία ε-ντοπίζουμε στοιχεία των παιδικών και νεανικών του χρόνων, εφόσον ο αφηγημένος χρόνος εκτείνεται σε διάστημα είκοσι οχτώ περίπου ετών. Όλα ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα:

   - ο αριθμός των μελών της οικογένειας και τα ονόματά τους

   - τα τραγικά γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή ολόκληρης της οικογένειας (ο θάνατος του πατέρα, ο θάνατος της Αννιώς)

   - γνωστά περιστατικά της ζωής του αφηγητή (ο ξενιτεμός του, η παραμονή του στην Πόλη, το ταξίδι στην Κύπρο, η δεύτερη μετάβασή του στην Πόλη).

   Άλλα στοιχεία που δίνουν στο κείμενο αυτοβιογραφικό χαρακτήρα είναι τα εξής:

   - η πρωτοπρόσωπη αφήγηση

   - η κρητική αντωνυμία «μου» του τίτλου

   - η συνωνυμία αφηγητή και συγγραφέα (Γιωργής - Γεώργιος Βιζυηνός)

   - η αμεσότητα της αφήγησης

   - η εσωτερική εστίαση

   - ο δραματοποιημένος αφηγητής

    Παρά τον αυτοβιογραφικό χαρακτήρα, πρέπει να τονιστεί ότι σκοπός του Βιζυηνού δεν είναι να γράψει την αυτοβιογραφία του, αλλά μέσω του βιωματικού υλικού να διεισδύσει στην ανθρώπινη ψυχή και να δώσει την εικόνα του ανθρώπινου δράματος. Γράφει χαρακτηριστικά ο Κ. Στεργιόπουλος «Σκοπός του δεν είναι να αυτοβιογραφηθεί και να αφηγηθεί τα ατομικά του παθήματα και τα παθήματα της οικογένειάς του, αλλά να συνθέσει έργα ικανά να δώσουν μια εικόνα του ανθρώπινου δράματος, όπου ο μύθος, η πλοκή και τα πρόσωπα να κινούνται και να συμπλέκονται με τη δύναμη του μοιραίου. Ιδιαίτερα πρέπει να εξαρθεί η δραματική πυκνότητα και οι επεμβάσεις της μοίρας, που φέρνουν τους χαρακτήρες αντιμέτωπους, καθώς από το ένα, το αρχικό μοιραίο γεγονός προκύπτουν στη συνέχεια άλλες δραματικές συνέπειες, με αντίκτυπο πάνω σε όλους».