Ποιήματα ποιητικής του Μίλτου Σαχτούρη
Το ερευνητικό θέμα της παρούσας εργασίας εξετάσθηκε για πρώτη φορά συστηματικά στη νεοελληνική φιλολογία από τον Γ. Π. Σαββίδη με αναφορά στο καβαφικό έργο. Κατά τον Σαββίδη στην κατηγορία των ποιημάτων ποιητικής ανήκουν αυτά «που έχουν, άμεσα είτε έμμεσα, ως αντικείμενό τους την ποιητική πράξη και γενικότερα την καλλιτεχνική δημιουργία: τις προϋποθέσεις της, τις ατομικές και κοινωνικές συνθήκες της, και τις συνέπειές της».1 Ακολουθούν επί μέρους παρατηρήσεις που αναδεικνύουν άλλα, ειδικότερα ή και εξ ίσου γενικά με την αρχική αυτή διατύ-πωση, κριτήρια, όπως λόγου χάριν την παρουσίαση του πορτρέτου ενός ποιητή ή τεχνίτη, την προ-βολή της «συντεχνιακής συνείδησης» του συγγραφέα, την απεικόνιση του διαλόγου Μούσας και Ποιητή, της σχέσης φύσης και τέχνης, μα και της έμπνευσης από έργο άλλου καλλιτέχνη.2
Όσον αφορά στην ανίχνευση τέτοιων ποιημάτων στον Σαχτούρη, ο Μαρωνίτης διατείνεται το 1986: «Υπάρχουν ποιητές […] που φαίνεται να πιστεύουν ότι η ποίηση είναι υπόθεση ενδογλωσσική […]. Μια τέτοια αντίληψη πολλαπλασίασε τα τελευταία χρόνια και τα ποιήματα ποιητικής […]. Πιστεύω πως ο Σαχτούρης δεν ανήκει στην κατηγορία αυτήν…».3 Ο Μαρωνίτης φαίνεται να μην εντοπίζει στο σαχτουρικό έργο ισχυρή παρουσία ποιημάτων που να θεματοποιούν είτε τα στάδια συγγραφής είτε την ίδια την ποιητική τέχνη. Άλλοι κριτικοί και μελετητές του Σαχτούρη αγγίζουν επίσης το θέμα, έστω ακροθιγώς και ακούσια, καθότι, αν και πραγματευόμενοι ως επί το πλείστον άλλα ζητήματα, τα προσεγγίζουν με τέτοιον τρόπο, ώστε καταδεικνύουν παράλληλα τον χαρακτή-ρα ορισμένων ποιημάτων του ως ποιημάτων ποιητικής.4 Μ’ όλα ταύτα, δεν εντρυφούν στο θέμα ούτε ορίζουν ρητά τα ποιήματα αυτά ως τέτοια, εκτός από την Άντεια Φραντζή, η οποία είναι ίσως αυτή που αναφέρεται διεξοδικότερα στο θέμα, ή καλύτερα σε μια συγκεκριμένη πτυχή του θέματος.5
Για να διαβάσετε το πλήρες κείμενο, κάντε κλικ στον παρακάτω δεσμό:
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου