Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

ΣΧΗΜΑΤΑ ΛΟΓΟΥ



ΣΧΗΜΑΤΑ ΛΟΓΟΥ

Enlarge this document in a new window
Online Publishing from YUDU
Εισαγωγικά

Στη λογοτεχνία, με τον όρο αισθητική ανάλυση αποκαλούμε τη μελέτη του ύφους και της μορφής ενός κειμένου, δηλαδή την επισήμανση όλων των εκφραστικών τρόπων και μέσων που χρησιμοποιεί ο λογοτέχνης για να μεταδώσει τις ιδέες και τα συναισθήματα του.
Λογοτεχνικό ύφος ονομάζουμε τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο ένας λογοτέχνης «ντύνει» τις σκέψεις του, τους ιδιαίτερους εκφραστικούς τρόπους και τα εκφραστικά μέσα που υιοθετεί (σχήματα λόγου, λεξιλόγιο, αφηγηματικές τεχνικές), τη γλώσσα, τις γραμματικο-συντακτικές επιλογές, το μέτρο, τη στιχουργική, το λογοτεχνικό ρεύμα που ακολουθεί. Το ύφος μπορεί να χαρακτηριστεί ως λιτό, επιτηδευμένο, πομπώδες, φυσικό, ανιαρό, παραστατικό κτλ.
Η τεχνική του συγγραφέα σχετίζεται με τις επιλογές του ως προς τους αφηγηματικούς τρόπους, την οπτική γωνία της αφήγησης, το ύφος (γλώσσα, λεξιλόγιο, σχήματα λόγου κτλ.), το θέμα, τα πρόσωπα, τη δομή, την κλιμάκωση της δράσης, το χώρο, το χρόνο κτλ.
Τα σχήματα λόγου εντάσσονται στη διερεύνηση των εκφραστικών τρόπων και μέσων του συγγραφέα και ονομάζονται οι «ιδιορρυθμίες» του λόγου που επιλέγει ο λογοτέχνης για να κάνει πιο ζωντανό και παραστατικό το λόγο του, για να κερδίσει περισσότερο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Τα σχήματα λόγου καλλιεργήθηκαν στην αρχαιότητα από τους σοφιστές (περίφημα ήταν τα «γοργίεια σχήματα») και χρησιμοποιήθηκαν τόσο στην ποίηση όσο και στην πεζογραφία. Οι αρχαίοι ρήτορες έκαναν διάκριση ανάμεσα στα «σχήματα λέξεως» και τα «σχήματα διανοίας».
Στα «σχήματα λέξεως» ή λεκτικά σχήματα περιλαμβάνονται σχήματα λόγου σχετικά με τη θέση των λέξεων και σχετικά με τη γραμματική συμφωνία των λέξεων.
Στα «σχήματα διανοίας» ή νοηματικά σχήματα περιλαμβάνονται σχήματα λόγου σχετικά με την πληρότητα του λόγου και σχετικά με τη σημασία λέξεων ή φράσεων.

Σχετικά με τη θέση των λέξεων

1. Υπερβατό: όταν μια λέξη ή φράση παρεμβάλλεται ανάμεσα σε δύο όρους που έχουν μεταξύ τους στενή λογική και συντακτική σχέση.
-Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει.
-Πίνω το ωριοστάλαχτο της πλάκας το φαρμάκι.
2. Πρωθύστερο: μια λέξη ή έννοια μπαίνει δεύτερη, ενώ λογικά και χρονικά προηγείται.
-Εγδύθη ο νιος και άλλαξε κι έβγαλε το ζουνάρι.
-Μάη μου, Μάη δροσερέ, κι Απρίλη λουλουδάτε.
3. Αναστροφή: όταν ανατρέπεται η φυσική σειρά των λέξεων ή των προτάσεων σκόπιμα για να αποκτήσει ο λόγος μεγαλύτερη ζωντάνια και εκφραστικότητα.
-Και των μαλλιών / της τ' ωραίο πλήθος / πάνω στο στήθος λάμπει ξανθό.
4. Χιαστό: όταν παρατίθενται δύο ζεύγη εννοιών και η τρίτη έννοια αντιστοιχεί στη δεύτερη και η τέταρτη στην πρώτη (σε σχήμα Χ).
-Αφήνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.
(αφήνει) η μάνα      το παιδί
το παιδί       τη μάνα
-Το Σούλι κι αν προσκύνησε, κι αν Τούρκεψεν η Κιάφα.
5. Κύκλος: όταν μια πρόταση ή μια περίοδος αρχίζει και τελειώνει με την ίδια λέξη.
-Σταθήτε αντρειά σαν Έλληνες και σαν Γραικοί σταθήτε.
-Μοναχή το δρόμο επήρες, εξανάλθες μοναχή.
6. Παρήχηση: όταν ένας συγκεκριμένος φθόγγος (προπαντός σύμφωνο) επαναλαμβάνεται σε μια φράση.
-Ο σιγαλός αιγιαλός εγέλα γάλα όλος àεπανάληψη του γ και του λ.
-Ανάκουστος κελαϊδισμός και λιποθυμισμένος àεπανάληψη του σ.
7. Παρονομασία ή ετυμολογικό σχήμα: όταν λέξεις ομόηχες, πολλές φορές συγγενείς ετυμολογικά, μπαίνουν η μια κοντά στην άλλη.
-Σκλάβος ραγιάδων έπεσες και ζεις ραγιάς ραγιάδων.
-Να 'μουν κλέφτης να τα κλέψω / κουρσευτής να τα κουρσέψω.
8. Ομοιοτέλευτο ή ομοιοκατάληκτο: όταν στο τέλος συνεχόμενων προτάσεων ή περιόδων υπάρχουν λέξεις με την ίδια κατάληξη.
-Τον πύργο πύργο πάει και γυροβολάει.
9. Ασύνδετο: όταν όροι πρότασης ή προτάσεις μπαίνουν η μία μετά την άλλη χωρίς σύνδεσμο.
-Δυσκολοχώριστα, πουλιά, αγόρια, ανθοί, κοράσια, / τα λόγια στα φιλιά απαλά, τα στόματα κεράσια.
10. Πολυσύνδετο: όταν αλλεπάλληλες λέξεις ή προτάσεις συνδέονται με το και ή το δε.
-Κι η προσευχή κι ο πειρασμός κι η δύναμη κι η αστένια.